Diamantweg Boeddhistisch Centrum Amsterdam biedt goede toegang tot authentiek boeddhistisch onderricht en vormen van meditatie toepasbaar in ons dagelijks leven.
Onze 653 boeddhistische centra, verspreid over de westerse wereld, bieden boeddhisme aan in een moderne praktische context, in meer dan 30 talen. Ze zijn opgericht door Hannah en Lama Ole Nydahl onder de spirituele leiding van Zijne Heiligheid de 16de Karmapa. Al onze centra worden geleid door Lama Ole Nydahl en staan thans onder spiritueel gezag van Thaye Dorje, Zijne Heiligheid de 17de Karmapa.
Amsterdam Diamantweg boeddhistisch centrum
Een plek met een vriendelijke atmosfeer, gemakkelijke toegang tot boeddhistisch onderricht en het leren mediteren, en waar je mensen kan ontmoeten die boeddhisme beoefenen met tegelijk een baan en gezin.
Onze meditaties
Wanneer kan je ons bezoeken
Waar zijn we gevestigd
Wat is boeddhisme?
Het doel van boeddhisme is een blijvende staat van ongeconditioneerd geluk, die Verlichting wordt genoemd.
Het leven van de Boeddha
Het levensverhaal van Boeddha begint in Lumbini, nabij de grens van Nepal en India, waar ongeveer 2600 jaar geleden de persoon Siddharta Gautama werd geboren.
Boeddhist zijn
Boeddhisten spreken meestal over zichzelf als gelukkige mensen. Maar waarom, door boeddhist te worden verandert de wereld om ons heen immers niet als bij toverslag, en komt opeens aan al onze behoeften tegemoet? Dus wat is het dat verandert?
Boeddha´s onderricht
In de 45 jaar dat Boeddha onderricht gaf, ontmoette hij vele soorten mensen. Degenen die naar hem toe kwamen zijn te verdelen in drie hoofdgroepen, die ook nu nog bestaan.
Boeddhisme in het Westen
In deze tijd, blijft boeddhisme de belangrijkste religie in veel Oost-Aziatische landen, en floreert in alle spiritueel vrije landen. Het dient als spiritueel pad voor 10-15% van de wereld bevolking.
Tibetaans boeddhisme
De vier scholen: Nyingma, Sakya, Kagyu, en Gelug, ze hebben het Hinayana, Mahayana, en in het bijzonder het Vajrayana niveau van Boeddha’s onderricht eeuwen lang bewaard.
Karma Kagyu linie
De Kagyu linie is een van de vier belangrijkste scholen van Tibetaans boeddhisme. Het heeft zijn oorsprong in de historische Boeddha.
“Meditatie is een geschenk van de geest aan zichzelf.”
— Lama Ole Nydahl
Een meditatie begint met dat we eerst onze geest kalmeren en de aandacht richten. Dit doen we gewoonlijk door ons te concentreren op de adem of op een object. Vervolgens gebruiken we de gerichte aandacht om ‘inzicht’ te ontwikkelen. Het ultieme doel van boeddhistische meditatie is inzicht in de aard of natuur van de geest – Verlichting.
Door te mediteren op de Boeddha, of op boeddha-gelijke kwaliteiten van de eigen bevrijdde of verlichtte boeddhistische leraar, doen we beide tegelijk. De uiterlijke vorm trekt onze aandacht aan en houdt deze vast. En het inzicht dat onze eigen geest van nature verlicht is, net als die van de Boeddha, maakt snelle vooruitgang mogelijk.
Je kan met een eenvoudige meditatie op de Boeddha kennismaken, via aanwijzingen van Lama Ole Nydahl in de video hieronder:
Onze boeddhistische leraren
De Karma Kagyü linie is duizend jaar lang doorgegeven van gerealiseerd leraar op bekwaam student.
In het Vajrayana is het hebben van een authentieke boeddhistische leraar essentieel voor je ontwikkeling.
Diamantweg Boeddhisme
Diamantweg Boeddhisme is een wereldwijd netwerk voor leken in alle lagen van de samenleving, leken die boeddhistische beoefening combineren met hun dagelijks leven.
Diamantweg Boeddhisme behoort tot de duizend jaar oude Karma Kagyu linie van Tibetaans boeddhisme. Lama Ole Nydahl, een boeddhistisch meester uit de westerse wereld, geboren in Denemarken, vestigde Diamantweg boeddhisme in de zeventiger jaren samen met zijn vrouw Hannah Nydahl. Hun belangrijkste leraar, de 16de Karmapa, vroeg hen uit te dragen wat ze hadden geleerd en boeddhistische centra in het westen op te richten.
Meer dan 40 jaar later zijn er nu 653 Diamantweg Boeddhisme centra verspreid over de wereld. De meditatie methoden die je je eigen kan maken in deze centra behoren allemaal tot traditioneel boeddhistisch onderricht, maar worden aangeboden in een moderne westerse setting en taal, toegankelijk voor iedereen.
De naam “Diamantweg” is een vertaling van het Sanskrit woord vajrayana. Vajrayana wordt gezien als de meest directe van de drie niveaus van boeddhistisch onderricht. Het maakt onderdeel uit van al de zogeheten “oude scholen” van Tibetaans boeddhisme, en wordt ook gevonden in andere delen van de wereld.
Over Diamantweg boeddhisme
Leraren
Lama Ole Nydahl is de leraar die op de eerste plaats staat in de Diamantweg boeddhistische centra, welke hij begon namens de Karmapa, het hoofd van de Karma Kagyu linie. Hij reist het hele jaar de hele wereld rond om zijn studenten bij te staan; Lama Ole’s onderricht reisplan staat vol met openbare lezingen en meditatie cursussen.
Lama Ole heeft een aantal van zijn ervaren studenten aangesteld als leken Diamantweg Boeddhisme leraren. Zij geven praktische uitleg over boeddhisme in Diamantweg centra.
Thaye Dorje, Zijne Heiligheid de 17de Gyalwa Karmapa en andere belangrijke boeddhistische leraren, zoals Sherab Gyaltsen Rinpoche en Lama Jigme Rinpoche, bezoeken Diamantweg Boeddhisme centra en de grote meditatiecursussen.
Centra
De Diamantweg boeddhisme centra zijn het eerste aanspreekpunt voor mensen die meer willen weten over boeddhisme en uitleg willen krijgen over meditatie van ervaren boeddhistische beoefenaars. Het is ook de plek waar plaatselijke boeddhistische beoefenaars elkaar ontmoeten om te mediteren, elkaar beter te leren kennen en mee te doen met de activiteiten die het centrum organiseert. In elk centra worden geleide meditaties aangeboden, een of meer keren per week, en in sommige zelfs iedere dag
Onderdeel van een landelijke stichting, zonder winstoogmerk – doelstelling
Elk centrum opereert zelfstandig, waarbij het normaal gesproken valt onder een overkoepelende stichting voor het betreffende land. Diamantweg centrum Amsterdam is echter een zelfstandige stichting. In Amsterdam in ons belangrijkste doel het stimuleren en in stand houden van de boeddhistische religie, filosofie en cultuur conform de traditie van de Karma Kagyu linie, die staat onder spiritueel gezag van Zijne Heiligheid Karmapa Thaye Dorje; spiritueel leider voor ons centrum is Lama Ole Nydahl.
Financiën
Alle Diamantweg centra en organisaties functioneren op vrijwillige basis en worden ondersteund via donaties, centra lidmaatschappen en opbrengsten uit boeddhistische cursussen, lezingen en boeken.
40 jaar van boeddhisme in het Westen
Na verschillende jaren van onderricht in de Himalaya en reizen met de 16e Karmapa Rangjung Rigpe Dorje, heeft daarna het onophoudelijk doorgeven van wat geleerd werd, in Europa, Rusland en in Noord-, Midden-, en Zuid-Amerika, geleid tot een internationale beweging gebaseerd op vriendschap, vrijheid en menselijke ontwikkeling, het Diamantweg boeddhisme.
“We willen jou allemaal bedanken en onze dankbaarheid tonen, voor de afgelopen 40 jaar van verspreiden van de Boeddha dharma over de wereld, het geven van ‘Toevlucht’, geven van Phowa, onderwijzen van de Basisoefeningen, en het bij elkaar brengen van ons als in een grote familie. Ik wens jou een bijzonder, bijzonder lang leven toe, een sterk leven ook, opdat je voort mag gaan met boeddhisme toegankelijk te maken over de gehele wereld.”
– Karmapa tot Lama Ole Nydahl op de 40ste jaardag van Diamantweg boeddhisme in 2012
Wat is boeddhisme?
Het doel van boeddhisme is een blijvende staat van ongeconditioneerd geluk, die Verlichting wordt genoemd.
Om ons tot die staat te brengen, richt boeddhisme ons op blijvende waarden in deze vergankelijke wereld, en geeft waardevolle informatie over ‘waar het om gaat in het leven’. Door begrip van de wet van oorzaak en gevolg, door het toepassen van praktische methoden zoals meditatie om inzicht in onszelf te verkrijgen en door medegevoel en wijsheid te ontwikkelen, kunnen we – allemaal – contact maken met ons potentieel en hierdoor het uiteindelijke doel van Verlichting tot werkelijkheid maken.
“Vanuit een boeddhistisch perspectief, hangen geluk en vreugde niet af van uiterlijke voortdurend veranderende omstandigheden, maar van datgene wat alle verschijnselen ervaart – de geest zelf.”
Lama Ole Nydahl, Buddha and Love
Blijvende waarden in een vergankelijke wereld
Als we werkelijk aandacht schenken, kunnen we zien dat alles in de wereld om ons heen continu verandert. Vlug als de vlam van een kaars of langzaam als een berg, zelfs de meest solide zaken veranderen. Het heeft allemaal niet een essentie, die permanent blijft bestaan.
Onze innerlijke wereld van gedachten en gevoelens in onderhevig aan dezelfde staat van voortdurende verandering. Hoe meer we ons realiseren hoe alles vergankelijk is en afhangt van vele omstandigheden, hoe een gezonder perspectief we in stand kunnen houden op ons leven, onze relaties, bezittingen, en waarden – we ons kunnen richten op wat werkelijk van belang is.
Als alles komt en gaat, is er dan iets dat blijft? Volgens boeddhisme, is het enige dat altijd aanwezig is, het gewaar-zijn waarin alle ervaringen en verschijnselen opkomen. Dit gewaar-zijn is niet alleen tijdloos maar ook inherent vreugdevol.
Dit tijdloze gewaar-zijn hier en nu herkennen, is bereiken van Verlichting en het ultieme doel van boeddhisme.
Karma: “wat je zaait zal je oogsten”
Boeddhisme moedigt ons, zonder te moraliseren, aan verantwoordelijkheid te nemen voor ons eigen leven, door te begrijpen hoe “oorzaak en gevolg” (karma) werken.
Boeddha heeft in detail uitgelegd, hoe we onze toekomst vormgeven door middel van onze gedachten, woorden en handelingen. Wat we nu doen, stapelt zich op als goede en slechte indrukken in onze geest. Dit wetende geeft grote vrijheid en geeft de leiding terug over ons leven. Karma is niet hetzelfde als lot. We kunnen doelbewust ervoor kiezen onszelf niet in te laten met schadelijke handelingen, en vermijden zo de oorzaken voor toekomstig lijden. We leggen zaden van een goed eindresultaat, door te kiezen voor goede handelingen.
Via boeddhistische meditatie kunnen we ook negatieve impressies verwijderen, die zich al opgestapeld hebben in onze geest door eerdere handelingen. Als we eenmaal zien hoeveel lijden ontstaat door het simpel niet begrijpen van oorzaak en gevolg, ontwikkelen we vanzelf medegevoel (of compassie) voor anderen.
Medegevoel en wijsheid
In boeddhisme gaan medegevoel en wijsheid samen. Door regelmatig te mediteren, ontstaat er meer ruimte in onze geest, en daarmee afstand tot lastige gedachten en gevoelens. Dit stelt ons in staat te zien dat iedereen in principe dezelfde problemen heeft als wij, en we versterken hierdoor onze op medegevoel gebaseerde wens anderen proberen te helpen.
Als we handelen vanuit medegevoel, ons richten op andereen in plaats van op onszelf, krijgen we een betere ‘terugkoppeling’ (feedback) vanuit de wereld om ons heen. Storende gevoelens, zoals boosheid, trots, gehechtheid en jalousie – we hebben ze allemaal – verliezen dan hun grip. Waar ruimte is, die niet onmiddellijk wordt ingevuld met onze eigen zaken, heeft wijsheid de kans spontaan op te komen.
Dus, wijsheid en medegevoel nemen toe, en ondersteunen elkaar, op het pad.
Verlichting
De Boeddha is bijzonder omdat hij de eerste persoon was die volledige Verlichting bereikte, althans voor zover onze geschiedenis reikt. Maar, er is geen essentieel verschil tussen de Boeddha en ons. We hebben allemaal een geest, en we kunnen allemaal bevrijding en verlichting bereiken door met onze geest te werken.
Ons lichaam, gedachten, en gevoelens veranderen voortdurend. Boeddhisme ziet ze als “leeg”, leeg van enige blijvende essentie, wat betekent ze geen basis vormen een werkelijk, afgescheiden ego of zelf. De staat van bevrijding komt met dat we dit niet enkel intellectueel begrijpen, maar het ook ervaren op een diepgaande blijvende manier. Zonder een solide ego, houden we op zaken persoonlijk op te vatten. We winnen een enorme ruimte voor vreugdevolle ontwikkeling, zonder de noodzaak te reageren op iedere negatieve emotie die langskomt.
Verlichting is het ultieme doel in boeddhisme. Alle positieve eigenschappen – in het bijzonder vreugde, on-bevreesdheid, en medegevoel – zijn nu vervolmaakt. In deze staat, is ons gewaar-zijn alomvattend, en niet langer in enige zin beperkt. Zonder verwarring of verstoordheid in onze geest, kunnen we werken voor anderen, spontaan en moeiteloos.
Het leven van de Boeddha
Het levensverhaal van Boeddha begint in Lumbini, nabij de grens van Nepal en India, waar ongeveer 2600 jaar geleden de persoon Siddharta Gautama werd geboren.
Hoewel geboren als een prins, kwam hij tot het besef dat ervaringen bepaald door omstandigheden niet leiden tot duurzaam geluk of bescherming tegen lijden. Na een lange spirituele zoektocht, kwam hij, in een staat van diepe meditatie, in contact met de ‘aard van de geest’. Hij bereikte de staat van ongeconditioneerd, duurzaam geluk: de staat van Verlichting, boeddhaschap. Deze staat van geest is vrij van storende negatieve emoties en drukt zichzelf uit als onbevreesdheid, vreugde en daadkrachtig mededogen. In de resterende tijd van zijn leven, onderwees de Boeddha, iedereen die daarom vroeg, hoe die staat te bereiken.
“Ik geef onderricht omdat jullie en alle wezens gelukkig willen zijn en lijden willen vermijden. Ik onderwijs hoe de dingen zijn, oftewel waar het om gaat.”
– The Boeddha
Boeddha’s vroege leven
India, in de tijd van de Boedha, was een spiritueel bijzonder open samenleving. Men stond open voor vele filosofische opvattingen, en mensen verwachtten via spiritualiteit hun dagelijks leven op positieve manieren te kunnen beïnvloeden.
In deze tijd van goede ontwikkelingsmogelijkheden, werd Siddharta Gautama, de toekomstige Boeddha, geboren, in een koninklijke familie in wat thans Nepal is, nabij de grens met India. Naarmate hij opgroeide bleek hij buitengewoon intelligent te zijn en tegelijk vol medegevoel. Lang, sterk en knap, behoorde de Boeddha tot de ‘krijgers-kaste’. Bij zijn geboorte was voorspeld dat hij of een machtige koning of een spiritueel leider zou worden. Aangezien zijn ouders een sterke heerser wensten voor hun koninkrijk, probeerden ze te voorkomen dat Siddharta in aanraking zou komen met de onvolmaakte staat van de wereld en mensen. Ze omringden hem met elke vorm van genoegen. Men zegt dat aan het hof aantrekkelijke dames tot zijn beschikking stonden en alle mogelijkheden voor sport en ontspanning. Ook word gezegd dat hij belangrijke gevechtstraining goed doorstond.
Opeens, 29 jaar oud, werd hij geconfronteerd met vergankelijkheid en lijden. Tijdens een van de zeldzame uitstapjes vanuit zijn luxueuze paleis, zag hij iemand die ernstig ziek was. De volgende dag, een afgeleefde oude man, en daarna iemand die dood was. Hij was overstuur door het besef dat ouderdom, ziekte en dood iedereen zou overkomen die hij liefhad. Siddharta kon hun geen bescherming daartegen geven of toevlucht.
De volgende morgen passeerde de prins iemand die mediteerde, verzonken in een diepe staat van zijn. Toen hun ogen elkaar ontmoetten en ze van binnen contact maakten, stopte Siddharta, volledig geraakt. In een flits realiseerde hij zich dat de perfectie die hij buiten zichzelf had gezocht, binnenin moest zijn, in de geest zelf. De ontmoeting met die man, gaf de toekomstige Boeddha een eerste ‘smaak’ van de geest zelf. Het liet hem niet meer los, hij besefte dat dat een ware en blijvende toevlucht was die hij grondig moet ervaren, en dat het iedereen ten goede zou kunnen komen.
Boeddha’s Verlichting
De Boeddha besloot dat hij afscheid moest nemen van zijn verantwoordelijkheden als toekomstige koning en zijn gezin teneinde volledige Verlichting te bereiken. Hij verliet in het geheim het paleis en begaf zich naar het woud, alleen. Gedurende de volgende zes jaar, ontmoette hij vele getalenteerde meditatie-meesters en maakte zich hun methoden meester. Echter, hij constateerde dat wat ze hem leerden onderdeel was van de mogelijkheden van de geest, maar niet dat wat er aan ten grondslag lag, die laag van de geest die altijd was en blijven zal. Tenslotte, op een plek genaamd Bodhgaya, besloot hij net zo lang in meditatie te verblijven totdat hij de ware aard van de geest volledig en duurzaam zou kennen, en daarmee alle wezens van dienst kon zijn. Na zes dagen en nachten, waarin hij door steeds meer subtiele obstakels in de geest heenging, bereikte hij de staat van Verlichting, op de morgen van volle maan in de maand mei, een week voordat hij vijfendertig werd.
Op het moment van volledige verwerkelijking, losten alle negatieve gevoelens en starre concepten op en Boeddha ervoer het ‘alomvattende hier en nu’. Elke scheiding in tijd en ruimte verdween. Verleden, heden en toekomst, ver en dichtbij, versmolten tot een stralende staat van intuïtief geluk. Hij werd tijdloos, alles doordringend gewaar-zijn. Hij wist en was alles, elke cel van zijn lichaam was daarvan doordrongen. Hij werd Boeddha, de Ontwaakte.
Na zijn Verlichting reisde Boeddha te voet door Noord-India. Hij onderrichte voortdurend in de vijfenveertig jaren die volgden. Mensen van alle kasten en beroepen, van koningen tot en met courtisanes, voelden zich tot hem aangetrokken. Hij beantwoordde hun vragen, daarbij telkens wijzend naar dat wat blijvend ‘waar’ is.
Zijn leven lang moedigde Boeddha zijn studenten aan zijn onderricht ter discussie te stellen en vooral door eigen ervaring zekerheid te krijgen. Deze non-dogmatische houding is nog steeds een van de kenmerken van boeddhisme op dit moment.
“Ik kan gerust sterven, want ik heb geen enkel onderricht verborgen gehouden als in een gesloten hand. Alles wat jullie kan helpen, heb ik reeds gegeven. Laat jullie eigen ‘licht’ leidend zijn op de weg.”
– De Boeddha, bij het verlaten van zijn lichaam op tachtigjarige leeftijd.
Boeddhist zijn
Boeddhisten spreken meestal over zichzelf als gelukkige mensen. Maar waarom, door boeddhist te worden verandert de wereld om ons heen immers niet als bij toverslag, en komt opeens aan al onze behoeften tegemoet? Dus wat is het dat verandert?
Om boeddhist te zijn, hoeven we geen speciale kleding te dragen, eetgewoonten te veranderen, materiële bezittingen of een sociaal leven op te geven. Het is simpelweg een verandering van perceptie, van hoe we tegen zaken aankijken – obstakels die we tegenkomen niet zo ernstig nemen, en alles om ons heen zien als de moeite waard, interessant, en vol van mogelijkheden. Simpel gezegd, maar niet altijd gemakkelijk om te doen.
Begrip van wat ons als boeddhisten wordt geleerd en toepassing van methoden zoals meditatie, doen geleidelijk onze kijk veranderen, onze kijk op alles wat in ons leven plaatsvindt. Het is geen kwestie van een roze bril opzetten, maar juist het verwijderen van sluiers die ons beletten te zien van hoe de dingen zijn, van waar het om gaat.
Boeddha’s onderricht is een enorme schat van behulpzame raad, en iedere traditie binnen het boeddhisme benadrukt verschillende aspecten van de leer. Wanneer het aankomt op het integreren van het onderricht, hebben monniken, nonnen en leken (wij dus) geheel verschillende manieren van leven. Hoe kunnen diamantweg boeddhisten wat dit betreft typeren?
Diamantweg boeddhisten zijn leken, vaak met een gezin en een normale baan, die boeddhistische methoden integreren in hun dagelijks leven.
Wat maakt dat je boeddhist bent?
Om boeddhist te kunnen worden, dienen we de verantwoordelijkheid voor ons eigen leven op ons te nemen, beseffen dat we onze levens zelf maken, en daarbij vertrouwen dat oorzaak en gevolg (karma) echt werken. Via onze gedachten en oordelen, creëren we gewoonten en standpunten die ons, of beperken, of bevrijden. Door dit zelf te ervaren, zien we, dat we vandaag de oorzaken scheppen, voor situaties waar we morgen in verkeren.
Als we deze verantwoordelijkheid op ons willen nemen, en besluiten de kans te grijpen om de staat van een boeddha te bereiken, wat hebben we dan nodig?
We hebben waarden nodig, waar we op kunnen bouwen. De fundamentele staat van de geest is het enige wat niet verandert. Het is niet geboren en kan niet sterven. Het is altijd en overal, zoals ruimte. Verlichting, of Boeddha-schap, is een staat van geest die volledig tot ontplooiing is gekomen, het einddoel van boeddhisme. Als boeddhisten, maken we verbinding met deze staat – we openen er ons voor – we noemen dit toevlucht nemen. We nemen ook toevlucht tot het onderricht (Dharma), wat ons brengt tot het doel, tot onze vrienden op de weg (Sangha), en tot onze leraar (Lama).
Vanuit de staat van totale vreugde, het bereiken van Verlichting, kunnen we het meeste voor anderen betekenen. Dit laatste sterkt boeddhisten in hun vastberadenheid het doel te bereiken, het feit dat we het met anderen kunnen delen. We besluiten, wat voor kracht en inzicht we ook mogen verkrijgen op onze weg, het aan te wenden voor anderen. Deze nobele aspiratie staat bekend als de Bodhisattva gelofte.
Hoe worden we verlicht?
Al mediterende raken we vertrouwd met een staat van minder storende negatieve emoties en meer vreugde en helderheid. Vervolgens passen we het perspectief dat we in meditatie ervoeren, toe in ons dagelijks leven. Kunnen we als een moeilijke situatie zich voordoet, deze zien vanuit een groter perspectief, met minder drama? Kunnen we het potentieel zien in mensen, zelfs op het moment dat ze onze negatieve emoties prikkelen?
“Het is speciaal van belang de dag te beginnen, met medegevoel (of compassie) in herinnering te brengen. Het hoeft niet lang te duren, wees je gewoon voor een moment bewust van hoeveel wezens er wel niet zijn, en wens werkelijk dat iedereen vrij van lijden mag zijn. Het maakt een groot verschil, als je wenst dat alles wat je maar doet, hun op de een of andere manier ten goede mag komen.”
– Hannah Nydahl, interview in Buddhism Today
Onze meditatie beoefening is als oefenen in een laboratorium; we werken met onszelf in een afgesloten omgeving. Daarna controleren we onze visie (of ‘kijk’ op alles wat plaatsvindt) en onze reacties in het dagelijks leven – bij het vastzitten in de file, onderhandelingen op ons werk, of terwijl we ons best doen in contacten met onze partners, medewerkers, of kinderen. Een teken van spirituele ontwikkeling is, dat we beter in staat blijken situaties in het ‘echte leven’ met gratie, bekwaamheid en humor te hanteren.
Als dit redelijk klinkt en als iets als wat je kan gebruiken, dan is het vanzelfsprekend te vragen, “Waar kan ik beginnen?”
Waar te beginnen?
De gemakkelijkste manier, in het Westen, is om ons boeddhistisch centrum te bezoeken, waar mensen je een korte introductie kunnen geven in boeddhisme en je leren te mediteren. Gewoonlijk zijn daar ook boeken, tijdschriften en opnames van lezingen beschikbaar, die je kan onderzoeken. Als je een goed gevoel hebt over de mensen en meditaties in het boeddhistisch centrum, is het zinnig een lezing door een boeddhistisch meester als Lama Ole Nydahl of Karmapa bij te wonen, als ze onderricht geven in Nederland of Europa.
Boeddha´s onderricht
In de 45 jaar dat Boeddha onderricht gaf, ontmoette hij vele soorten mensen. Degenen die naar hem toe kwamen zijn te verdelen in drie hoofdgroepen, die ook nu nog bestaan. Boeddha gaf hun verschillende adviezen, die samen verschillende benaderingen vormen van boeddhisme.
Theravada (School van de Ouderen)
De Theravada verschaft onderricht over oorzaak en gevolg (karma) en meditaties die de geest kalmeren, om een afstand te creëren tot lastige gevoelens en gedachten. Als je dit onderricht volgt – ook wel de “kleine weg” (de letterlijke vertaling van het Sanskrit: hinayana) genoemd – ontstaat het besef dat gedachten en gevoelens niet persoonlijk zijn! Dit maakt vervolgens positief handelen mogelijk en stelt je in staat positief karma op te bouwen.
Dit onderricht verspreidde zich vooral in de landen van Zuidoost Azië, waaronder Sri Lanka, Thailand, Cambodja en Birma. Tegenwoordig is de “School van de Ouderen” (Sanskrit: theravada) representatief voor deze benadering van boeddhisme. Hun doel is bevrijding van alle moeilijkheden.
Mahayana (Grote weg)
Mahayana onderricht trekt vooral mensen aan wiens primaire motivatie in het leven is, nuttig te zijn voor anderen, ook wel de Bodhisattva instelling genoemd. Onderricht en meditaties op de Grote Weg hebben als doel stap voor stap compassie en wijsheid te doen toenemen. Wat de ontwikkeling op deze weg ondersteunt is het inzicht dat we de wereld kunnen beschouwen als een droom. Daarmee, kan deze verandert worden, door middel van onze gedachten, woorden, en handelingen. Dit boeddhistisch onderricht verspreidde zich vooral naar Noord-Azië – naar Japan, Vietnam, China, Tibet, en Korea. On die reden, worden scholen van de “grote weg” (Sanskrit: mahayana) ook wel scholen van noordelijke boeddhisme genoemd. Hun doel is niet enkel bevrijd te worden, maar volledig verlicht, om op deze wijze anderen maximaal van nut te kunnen zijn. Mahayana omvat dus ook het Theravada onderricht.
Vajrayana (Diamantweg)
Boeddha’s onderricht dat Diamantweg wordt genoemd (Sanskrit: vajrayana) gaat over de geest zelf. Deze “directe lessen” gaf de Boeddha, aan diegenen die beschikten over een speciaal soort van vertrouwen. Aan hen, die begrepen dat ze enkel perfectie ‘buiten’ konden zien, omdat dezelfde perfectie ‘binnen’ aangeboren aanwezig was. In Vajrayana wordt de Boeddha niet gezien als een persoon; maar als een ‘spiegel’ van onze eigen geest. De lessen richten zich direct op positieve kwaliteiten, inherent aan de geest. Het wordt ook wel boeddhistische tantra genoemd. Toen het boeddhisme werd uitgeroeid in zijn land van oorsprong, India, overleefde dit onderricht vooral in Tibet. Vajrayana omvat dus zowel Theravada als ook Mahayana onderricht.
Boeddhisme in het Westen
“Nooit tevoren hadden zoveel getalenteerde, onafhankelijke, en idealistische mensen toegang tot zo’n grote diversiteit van ‘in-directe-lijn’ doorgegeven boeddhistische kennis.”
– Lama Ole Nydahl, The Way Things Are
Boeddhisme is momenteel wijd verspreid in het Westen en is een belangrijke wereldreligie. Het begin ligt in het Oosten, in Noord-India. In die tijd, ongeveer 2600 jaar geleden, bestond in India een hoog ontwikkelde samenleving. Het leek wat dat betreft op het oude Griekenland, de intellectuele voorvader van het moderne Westen. De Boeddha debatteerde met en versloeg de beste filosofen van zijn tijd, veel van hen werden zijn studenten.
Boeddha’s onderricht is niet enkel theoretisch. Het heeft ook methoden om de waarheid van wat hij onderwees te ervaren. Zijn studenten waren zo in staat contact te maken met de ervaring achter de woorden. Doordat zij daarna de essentie van de lessen, van leraar op leerling, goed doorgaven, is Boeddhisme tot op het moment van nu fris en relevant gebleven.
In het video fragment hieronder, bespreekt Lama Ole Nydahl, een bekend westers boeddhistisch meester, de overeenkomsten tussen het oude Griekse gedachtegoed en boeddhistische filosofie.
Lama Ole Nydahl bespreekt boeddhisme in het Westen
Hoe boeddhisme naar het Westen kwam
De eerste belangstelling voor boeddhisme in het Westen was afkomstig van archeologen en geleerden. En het was dankzij hun dat vele belangrijke boeddhistische plaatsen in India opnieuw ontdekt werden. Weliswaar beoefenden een paar westerse pioniers en avonturiers boeddhisme op een serieuze wijze onder leiding van plaatselijke leraren in Tibet en andere landen, maar in het algemeen werd boeddhisme gezien als iets exotisch, en niet als een zinnige manier van leven.
Hoewel niet iedereen het daar mee eens is, vond de eerste ontmoeting tussen boeddhisme en westerse moderne mensen plaats in de jaren vijftig, toen Zen boeddhisme naar Amerika kwam. De geestige, paradoxale stijl van Rinzai Zen, met koans (meditatie onderwerpen in de vorm van raadsels), zoals “Wat is het geluid van één klappende hand?” maakte grote indruk op veel jongeren. Leraren uit Japan stichtten verschillende meditatie centra, op traditionele grondslag. Ondanks dat het culturele aspect sterk aanwezig was in Zen, groeide Zen, waarschijnlijk de meest bekende Mahayana school, gestaag in de VS en andere landen. Ook leverde het eigen westerse leraren, volledig gekwalificeerd om de transmissie verder te leiden
Ofschoon de Theravada al aan het begin van de 20ste eeuw naar het westen kwam, is het vooral populair onder immigranten uit boeddhistische landen. Traditioneel steunen ze op monniken en nonnen, die dagelijks een bedelronde houden voor voedsel, en leven in restrictieve omstandigheden, wat het moeilijk maakt volledig te integreren in de westerse samenleving. Desalniettemin, is typisch Theravava onderricht, zoals de Vier Edele Waarheden, het Achtvoudige Pad, en nadruk op verwerping van het materiële, sterk vertegenwoordigd in wijd verbreide definities van boeddhisme.
Tibetaans boeddhisme, met zijn kleurrijke afbeeldingen van boeddhavormen, gebruik van mantra’s, en zijn speciale visuele stijl, is gemakkelijk te herkennen waar het zich ook maar verspreidde. En na de bloedige Chinese invasie van Tibet, in de jaren 50 van de vorige eeuw, die veel Tibetanen dwong te vluchten, heeft het zich bijzonder ver verspreid. Tibetaans boeddhistische leraren kregen veelal vluchteling status in Noord-India, en bezochten later Europa, de VS, en andere landen. In de laatste decennia van de 20ste eeuw werden verschillende Tibetaanse kloosters gesticht in het Westen, en verspreidde ook het Tibetaans leken boeddhisme zich wijd.
Lama Ole Nydahl en zijn vrouw Hannah hebben sinds de jaren 70 van de vorige eeuw gewerkt aan het vertalen en verspreiden van de Karma Kagyu linie van Tibetaans boeddhisme in het Westen. Nadat hun de zeer belangrijke machtiging was gegeven om te onderrichten, behielden ze de traditionele meditaties maar ontdeden ze van culturele elementen, teneinde de wijsheid traditie van het Oosten begrijpelijk en relevant te maken voor moderne westerse mensen. Ze stichtten Diamantweg boeddhisme voor leken studenten van Karma Kagyu boeddhisme, hetgeen momenteel een van de meest wijd verspreidde boeddhistische scholen in het Westen is.
In deze tijd, blijft boeddhisme de belangrijkste religie in veel Oost-Aziatische landen, en floreert in alle spiritueel vrije landen. Het dient als spiritueel pad voor 10-15% van de wereld bevolking.
Tibetaans boeddhisme
Boeddhisme is in het oude India gesticht door de Boeddha. In de eeuwen daarna, ontwikkelden zich drie stromingen met in essentie hetzelfde doel, maar met nadruk op verschillende aspecten van Boeddha’s onderricht. Theravada en Mahayana lessen verspreidden zich naar Zuid- en respectievelijk Noord-India. Terwijl, Vajrayana voor het grootste deel in India bleef, waar het in het geheim werd doorgegeven van leraar op leerling. Vaak werd slechts aan één enkele student een specifieke transmissie toevertrouwd. Dit was de manier waarop in die tijd het hoogste niveau van Boeddha’s onderricht werd doorgegeven.
In Tibet, zijn vanaf de 7e eeuw boeddhistische teksten vertaald, hoewel boeddhisme in die tijd nog niet door velen werd beoefend. In de 8e eeuw, voerde koning Trisong Detsen boeddhisme in als dé religie voor het land en nodigde beroemde boeddhistische meesters uit naar Tibet te komen. Onder de leraren die kwamen bevond zich Guru Rinpoche (Padmasambhava), die vele jaren onderrichtte in verschillende delen van het land. De Nyingma school, een van de vier belangrijkste scholen van Tibetaans boeddhisme, volgt vooral wat in die tijd werd onderwezen.
Daarna, in het tweede deel van de 9e eeuw, werd boeddhisme in Tibet onderdrukt door de meer sjamanistische koning Langdarma, waardoor een neergang inzette. Eind 11e eeuw begon een tweede periode van vertaling van boeddhistisch onderricht van Sanskrit naar het Tibetaans. Het is de tijd waarin de Sakya traditie zich ontwikkelde, een andere belangrijke school van Tibetaans boeddhisme.
Aan het eind van de 11e eeuw, reisde Marpa (1012-1097) drie keer van Tibet over de Himalaya naar India, heldhaftige reizen in die tijd, waar hij kon studeren en mediteren met in hoge mate ontwikkelde meesters. Marpa bracht belangrijke transmissies, waaronder het hoogste onderricht van het Grote Zegel (Sanskrit : mahamoedra), naar Tibet. Hij had ook de hand in vele belangrijke vertalingen. De Kagyu traditie begint met Marpa. Na Marpa wordt de Kagyu linie voortgezet via Milarepa en Gampopa naar Dusum Khyenpa, de 1e Karmapa. De transmissielijn vanaf de 1e Karmapa staat bekend als de Karma Kagyu, een lijn die zich via de latere Karmapa’s tot op de dag van vandaag heeft voortgezet. Er zijn ook andere Kagyu vertakkingen die nu nog bestaan.
Een traditioneel Tibetaans boeddhistisch boek, en een mala waarvan de kralen dienen om mantra’s te tellen in een van de meditatie fasen.
Driehonderd jaar na Marpa werd de Gelug school gesticht. De leraar uit de Gelug school die het meest bekend is, is de Dalai Lama. De 1e Dalai Lama was een student van Tsongkhapa, die op zijn beurt de monniksgeloften ontving van de 4e Karmapa.
Deze vier scholen: Nyingma, Sakya, Kagyu, en Gelug, zijn de belangrijkste scholen van Tibetaans boeddhisme. Ze hebben het Hinayana, Mahayana, en in het bijzonder het Vajrayana niveau van Boeddha’s onderricht eeuwen lang bewaard, nadat boeddhisme bijna geheel was uitgeroeid in India.
Toen communistisch China, in de jaren 50 van de vorige eeuw, Tibet binnen viel, vluchtten leraren van al die scholen naar buurlanden. Met het gevolg dat Tibetaans boeddhistische meditatie nu wijd verspreid beoefend wordt in het Westen.
Karma Kagyu linie
Thaye Dorje, Zijne Heiligheid de 17e Karmapa, het huidige hoofd van de Karma Kagyu linie.
De Kagyu linie is een van de vier belangrijkste scholen van Tibetaans boeddhisme. Het heeft zijn oorsprong in de historische Boeddha.
In het oude India, ging zo’n 1500 jaar lang onderricht over van leraar op leerling. In die tijd, zo vertelt ons de traditie, bereikte een rondreizende asceet genaamd Tilopa (988-1069), volledige realisatie. Tilopa onderwees vele onderwerpen waaronder de beroemde “Ganges Mahamudra”, welke Lama Ole Nydahl vaak uitlegt op Diamantweg boeddhistische cursussen. Tilopa had als belangrijkste student Naropa.
Naropa (1016-1100) was eerder in zijn leven professor boeddhistische filosofie en was daarom sterk conceptueel georienteerd. Tilopa paste bijzonder sterke methoden toe (Naropa’s 12 Grote Beproevingen), om door die gewoonte heen te breken. Uiteindelijk realiseerde Naropa de innerlijke betekenis van onderricht. Naropa systematiseerde de van Tilopa afkomstige meditaties tot de beroemde Zes Yoga’s van Naropa: Illusoir Lichaam, Phowa, Bewust Dromen, Helder Licht, Bardo, en Innerlijk Vuur. Al deze meditatie vormen worden nog steeds in de Karma Kagyu linie beoefend. Diamantweg boeddhisten beoefenen van de zes, naast andere meditaties, Phowa en Helder Licht.
Marpa de Vertaler (1012-1097) was een leken boeddhist met een gezin en een bedrijf. Daarnaast was hij een volledig gerealiseerd boeddhistisch meester. Marpa maakte de moeilijke en gevaarlijke reis te voet over de Himalaya, van Tibet naar India, niet één, maar drie keer. Marpa bracht het Mahamudra onderricht van de meester Maitripa in verband met de meditaties op innerlijke energieën (de Zes Yoga’s) van Naropa. Marpa bracht ook veel ander belangrijk onderricht mee terug en vertaalde het naar het Tibetaans. Marpa is de eerste Tibetaanse meester in deze linie en grondlegger van de Kagyu school.
Milarepa had een trieste kindertijd, en gebruikte zwarte magie om zich te wreken op de mensen die zijn familie hadden onderdrukt. Nadat hij daar berouw over had, nam hij zijn toevlucht tot het boeddhisme om zich te zuiveren van zijn vroegere misstappen. Milarepa bouwde met blote handen verschillende torens voor zijn leraar Marpa, die hem vervolgens nogal wreed opdroeg deze weer af te breken. Marpa loste op deze wijze bekwaam de vele karmische obstakels op, die zijn student daarvoor had opgebouwd. Milarepa investeerde jaren in meditatie retraites, en bereikte Verlichting. Hij is het meest bekend vanwege zijn bewaard gebleven spontane “gezangen van realisatie”.
Gampopa is Milarepa’s meest bekende student. De “dokter van Dhagpo” verloor zijn vrouw, die overleed aan een ziekte. Het verhaal gaat, dat ze hem vlak voor haar dood vroeg te beloven niet met een andere vrouw te trouwen, en zo werd Gampopa monnik. Gampopa oefende onder leiding van Milarepa, bereikte ultieme realisatie, en sommigen zeggen dat hij 50.000 studenten om zich heen vergaarde. Vier van Gampopa’s studenten stichtten vier belangrijke vertakkingen van de Kagyu linie: Barom Kagyu, Karma Kagyu, Phagdru Kagyu, en Tshalpa Kagyu.
Een ander van Milarepa’s studenten, de yogi Rechungpa, voegde verschillende belangrijke transmissies toe aan de Karma Kagyu linie, en behoorde met Gampopa, tot de groep van leraren van Dusum Khyenpa (1110-1193). Er wordt gezegd, dat toen Gampopa Dusum Khyenpa ontmoette, hij zijn studenten vertelde, “Hij doet net alsof hij een volgeling van mij is, teneinde mijn linie voor toekomstige wezens in stand te houden, maar eigenlijk heeft hij het doel van het pad al bereikt.”
Dusum Khyenpa werd de volgende Kagyu linie houder. Voor hij stierf, zei tegen hij zijn studenten, “Om deze leringen te behouden en verspreiden, zal ik zorgen dat ik opnieuw geboren word.” En zoals hij voorspelde, verscheen spoedig daarna de 2e Karmapa, die iedereen op jonge leeftijd vertelde dat hij de Karmapa was. De Karmapa’s zijn op deze wijze de oudste linie van reincarnaties in Tibetaans boeddhisme. De linie die begint met Dusum Khyenpa staat bekend als de Karma Kagyu linie. “Karma” in de naam van de linie, komt van Karmapa.
De Karma Kagyu linie heeft zich voortgezet van de 1e Karmapa, Dusum Khyenpa, via zijn liniehouders en opvolgende Karmapa reincarnaties, tot aan de 17e Karmapa nu.
Voordelen van meditatie
Meditatie is een diepgaande methode, die in principe diep genoeg werkt om ons tot volledige Verlichting te brengen. Maar, terwijl we op weg zijn naar het ultieme doel, kunnen verschillende andere voordelen zich voordoen.
Wanneer we afgeleid worden tijdens de meditatie, brengen we onszelf terug naar het object van de meditatie. Op deze wijze, oefenen we niet opgeslokt te worden door onze emoties en gedachten. We zijn ons er slechts enkel bewust van! En wanneer deze gewoonte door druppelt in ons dagelijks leven, zullen we hoogstwaarschijnlijk ontdekken dat onze relaties met mensen verbeteren. We reageren niet zo snel meer met boosheid of jaloezie. En als we het toch doen, houden we sneller op.
Meditatie kan ons een groter perspectief geven, wat op zijn beurt kan leiden tot minder gespannenheid. Minder spanning leid tot een golf van fysieke en mentale voordelen. Fysiek kan het zijn dat we beter slapen en meer energie hebben, en psychologisch zijn we eenvoudig gelukkiger.
Het wordt dan vanzelfsprekend voor ons om dit door meditatie verkregen surplus te gebruiken om anderen te helpen. We proberen onze toenemende helderheid te benutten, om te zien wat mensen het meest ten goede komt, voor de langst mogelijke tijd. Vervolgens wenden we onze kracht daarvoor aan. Handelen op deze manier, leidt tot positieve indrukken in onze geest, wat vervolgens onze meditatie weer gemakkelijker en meer effectief maakt.
Tibetaans boeddhistische meditatie
De principes van het kalmeren van de geest (uitspraak modus in het Tibetaans: shiné, Sanskrit: shamatha) en het genereren van diep inzicht (Tib.: lhakthong, Skt.: vipashana) gelden voor alle soorten van boeddhistische meditatie. Bijzonder voor Tibetaans boeddhisme zijn interessante meditaties op vormen van licht en energie. Sommige van deze meditaties werken ook met innerlijke lichaamsenergieën, en hebben sterke uitkomsten. Ze worden gewoonlijk geleerd gedurende lange retraites. Veel meditaties van deze categorie zijn niet zo praktisch voor moderne westerse leefwijzen. De Yoga van Innerlijk Vuur bijvoorbeeld, één van de Zes Yoga’s van Naropa, is erg praktisch om warm te blijven in de besneeuwde bergen van Tibet.
Eén speciale meditatie methode, die in het bijzonder door de Karma Kagyu school van Tibetaans boeddhisme op waarde wordt geschat, is identificatie met de leraar (Sanskrit: goeroe yoga). Wanneer we mediteren op een verlichte leraar, herinneren we ons dat deze leraar de natuur van de geest heeft ‘waargemaakt’. De uiterlijke vorm van de leraar vertegenwoordigt dus voor ons, de verlichte staat van de geest zelf. Als we zelf de verlichtte kwaliteiten ook niet zouden hebben (diep van binnen), zou een meditatie als deze niet tot niet veel leiden. Maar we hebben ze! Verlichting is voorbij alle grenzen, wat betekent dat het altijd en overal (al) is. Alle wezens, inclusief wijzelf, zijn boeddha’s die het eenvoudigweg nog niet waargemaakt hebben.
Het feit dat we openstaan voor het levende voorbeeld van een leraar toont ons, hoe Verlichting uitziet in het leven van alledag. Hierdoor realiseren we ons dat Verlichting niet iets abstracts is of enkel voor andere mensen. Dit vertrouwen in onze boeddhanatuur stelt ons instaat het werkelijk meer en meer te ervaren. Wanneer we naar de leraar kijken, zien we positieve kwaliteiten buiten ons; wanneer we in onze geest kijken gedurende meditatie, ervaren we ze van binnen. Uiteindelijk beseffen we dat deze scheiding tussen binnen en buiten niet langer in stand kan worden gehouden.
Alle diamantweg meditaties zijn, eigenlijk, meditaties op de leraar. Dit is extra duidelijk in de meditatie op de 16e Karmapa, de Goeroe Yoga van de Basisoefeningen, en de 8e Karmapa meditatie.
Het laten versmelten van je eigen geest met de geest van de leraar, is de meest diepgaande beoefening en de kortste weg naar realisatie. Het is de levenskracht van dit pad en dé beoefening die alle andere verenigt.
– Dilgo Khyentse Rinpoche (1910-1991)
Meditatie in het dagelijks leven
“Mediteer 20 minuten elke dag – tenzij je het te druk heb. Dan zou je een uur moeten mediteren.”
— Zen gezegde
Voor het beste resultaat, raden boeddhistische leraren ons aan regelmatig te mediteren. Velen van ons zijn druk bezet, dus hoe pakken we dat aan, het inbouwen van meditatie in ons dagelijks leven?
Inbouwen van meditatie in dagelijks leven
Nadat je kennis gemaakt hebt met de meditatie op de 16e Karmapa in een Diamantweg boeddhistisch centrum, hoe verder? Als je in algemene zin een goed gevoel hebt over deze meditatie en de mensen in het centrum, betekent dat waarschijnlijk dat diamantweg methoden geschikt zijn voor je. Al onze centra bieden op zijn minst een per week de meditatie op de 16e Karmapa aan. En we kunnen de meditatie later ook zelf op andere momenten gebruiken.
Het is zinnig om op het eerste moment van de dag ‘toevlucht’ te nemen – dat is je open stellen voor het doel, Verlichting, het onderricht dat ons daar brengt, onze vrienden op de weg, en de leraar die we gekozen hebben. Het richten van onze geest op blijvende waarden, en het versterken van onze wens anderen tot nut te zijn, geeft een uitstekend kader voor de dag.
Na de ‘toevlucht’, kunnen we korte momenten door de dag heen gebruiken, als de baas even weg is of de kinderen slapen, voor informele meditatie sessies. Het doen van een verkortte versie van een van de ‘meditaties op de leraar’ die we al geleerd hebben en formeel beoefend hebben, is een grote stap uit de tredmolen van vertrouwde opvattingen.
En natuurlijk, garandeert toevoegen van een formele meditatie sessie aan het begin of aan het einde van de dag (of wanneer mogelijk), dat we niet alleen ouder worden, maar ook wijzer
Voor alles, probeer iedereen en alles te zien op het hoogst mogelijke niveau. Mediteer wanneer het kan, zelfs al is het maar voor een paar minuten. Heb geen oordeel over je meditaties, en geniet van de ‘bewuste ruimte’ achter en tussen hetgeen ervaren wordt. Het is je boeddha essentie en de bron van hoogste tijdloze vreugde.
— Lama Ole Nydahl, interview published in Buddhism Today, Issue 20
Kan ik ook gewoon thuis mediteren?
Nadat je een specifieke meditatie hebt geleerd, door uitleg erover te krijgen en de meditatie samen met iemand anders in het centrum te doen, kan je die thuis of waar dan ook beoefenen, niet enkel in een boeddhistisch centrum.
De meeste diamantweg beoefenaars combineren beide – het gemak van thuis mediteren en de steun die je ervaart door samen te mediteren in het boeddhistisch centrum, met diegenen die dezelfde meditatie doen. In het boeddhistisch centrum is altijd iemand aanwezig om vragen te beantwoorden over je meditatie beoefening, mocht je die hebben. Dit is het bijzonder nuttig als je besluit diamantweg boeddhisme als je pad te nemen en aan te vangen met de zogeheten Basisoefeningen.
Onder sangha leden (de boeddhistische beoefenaars) zijn, is een sterke manier om vriendschappen te versterken alsook onze beoefening. Menselijke interactie in wijde zin, tussen vrienden die hetzelfde pad gaan, is een echt geschenk en tegelijkertijd een spiegel voor onze eigen ontwikkeling.
Meditatie cursussen
Meditatie cursussen bieden de kans om meer intensief te beoefenen, of nieuwe facetten te leren. In Tibet, reisden de Karmapa’s en andere Kagyü meesters vaak van de ene plaats naar de andere met honderden van hun studenten, mediteerden met hen en gaven onderricht onderweg. Reizen naar meditatie cursussen is erg gebruikelijk onder diamantweg boeddhisten, cursussen dichtbij dan wel veraf, kleine evenementen met een handvol vrienden of grote internationale cursussen met een paar duizend mensen. Het geeft altijd een verrijkende uitwisseling met de leraar en mede beoefenaars.
Naast vele andere mogelijkheden, biedt de jaarlijkse Zomercursus in het Europa Centrum altijd een vol programma met meditatie en onderricht of inwijdingen (Eng. empowerment) door belangrijke Lama’s (Tibetaanse leraren).
Meditatie retraites
Naast de vele Diamantweg boeddhistische centra in steden, zijn er ook vele mooie retraite centra, meestal in meer afgelegen gebieden, weg van het onophoudelijke rumoer van de drukke wereld. Korte retraites worden in het algemeen gebruikt als een periode van intensieve meditatie, teneinde onze dagelijkse beoefening een voorwaartse impuls te geven. Lange retraites worden enkel gedaan na overleg met de Lama die zijn of haar vertrouwen heeft.
Verschillende retraite centra bieden verschillende omstandigheden: sommigen liggen op afgelegen plekken in het platteland en anderen liggen dicht bij steden; sommigen kunnen individuele retraites in afzondering faciliteren en in anderen nemen retraitanten alle deel in het doen functioneren van het centrum. Wat betreft de keuze van een retraite centrum, kan men het beste, zoals in veel dingen, de meer ervaren vrienden in het boeddhistisch centrum om advies vragen.
Diamantweg meditaties
Boeddhistische meditatie is een middel om te komen tot een evenwichtige, kalme en gelukkige geest.
Na verloop van tijd, leidt meditatie tot een steeds beter begrip van onszelf en de wereld van verschijnselen om ons heen. Het gadeslaan van alles wat komt en gaat in onze geest, geeft ons de ruimte om eindelijk dat te herkennen wat alles gadeslaat – de ware aard van de geest.
Je kan diamantweg meditaties leren in alle van onze 653 boeddhistische centra over de wereld. Voor beginners is het een vereiste mondelinge uitleg te krijgen om in staat te zijn op een juiste wijze te mediteren. Met een groep mediteren is in het bijzonder nuttig om het verloop en de fasen van de meditatie te leren. Het is ook een krachtige manier om gemotiveerd te blijven om met de meditatie beoefening door te gaan!
De meditaties die hierna kort worden beschreven kunnen, tezamen met de ‘visie’ van het Grote zegel (Mahamudra), leiden tot bevrijding en verlichting in een enkel leven. Ze zijn traditionele meditatie beoefeningen van de Karma Kagyü linie van Tibetaans boeddhisme. Ze zijn aan Lama Ole Nydahl doorgegeven door verschillende meesters van de linie, en vertaald naar diverse westerse talen om boeddhistische studenten in het Westen een zo direct mogelijke toegang en begrip te bieden.
16e Karmapa Meditatie
De kenmerkende beoefening van Diamantweg boeddhisme, ons “visitekaartje” als het ware. Al onze centra bieden het als hoofdbeoefening aan, en de meeste diamantweg boeddhisten doen het dagelijks. In dit geval, bouwt men (in gedachten) voor zich een beeld op van de 16e Karmapa – de leraar die realisatie heeft bereikt – en ontvangt zijn ‘zegen’ voor lichaam, spraak en geest (‘zegen’ of ‘vertrouwen in wat we ten diepste zijn’). We versmelten met zijn positieve kwaliteiten, en vervolgen onze weg in het leven met een frisse, wijdere, en minder op de eigen persoon betrokken kijk op de wereld. De 16e Karmapa heeft deze meditatie zelf ontworpen en Hannah en Ole Nydahl gevraagd het uit te dragen als de hoofdbeoefening in het Westen. Het is een bijzonder essentie gerichte en effectieve meditatie.
Toevlucht Meditatie
De Toevlucht Meditatie vormt het begin van een reeks van meditaties. Hier gaat men na of men zich echt, op een serieuze wijze, wenst te verbinden met een boeddhistisch pad. In de meditatie raak je vertrouwd met, en neemt toevlucht tot, blijvende waarden: de Boeddha vertegenwoordigt het ultieme doel van verlichting, het onderricht brengt je tot deze staat van geest, de gerealiseerde Bodhisattva’s zijn vrienden op het boeddhistisch pad, en de Lama vertegenwoordigt tegelijkertijd ‘zegen, methode, en bescherming, en is noodzakelijk om verlichting te bereiken. Door de toevlucht-regel te herhalen, stel je je open voor deze vier bronnen van toevlucht. Na 11.111 herhalingen, kan je besluiten of je bereid bent te beginnen met de Vier Basisoefeningen, die meer tijd zullen vergen.
Basisoefeningen
De Basisoefeningen, of Buitengewone Voorbereidende Beoefeningen (Ngundro in het Tibetaans) bestaan uit vier specifieke meditaties die in volgorde worden beoefend. Elk van de vier telt 111.111 herhalingen. Ze bereiden je geest voor op meer geavanceerde vormen van beoefening. De vier worden hierna kort beschreven.
Toevlucht en Ontwikkelen van de Verlichte geesteshouding
Dit is een zeer bekende beoefening afkomstig uit Tibet, met ook een sterk fysiek aspect. Men prosterneert, stelt zich daarbij alle aspecten van de Toevlucht voor, en spreekt daarbij het nemen van toevlucht uit. Deze beoefening zuivert hoofdzakelijk hindernissen in het lichaam, opdat het een nuttig werktuig wordt op de weg naar Verlichting. De openheid van geest en devotie die opkomen, worden gebruikt voor de volgende mediatie, die op Diamantgeest.
Diamantgeest
In deze meditatie zuivert men lastige onderbewuste indrukken (de oorzaken van bepaalde storende emoties) voordat ze zich als moeilijke gevolgen in het dagelijks leven kunnen manifesteren. Men gebruikt daartoe de mantra van de Boeddha Diamantgeest, die in staat is alle indrukken op te lossen, van wat we ook maar gezegd of gedaan hebben in dit of vorige levens.
Mandala Schenkingen
Nadat lichaam, spraak, en geest gezuiverd zijn, ontstaat er ruimte om nieuwe indrukken te ontvangen. Om die reden kan deze beoefening onze ontvankelijk geworden geest verrijken met al het goede wat we ons maar kunnen voorstellen. Men richt zich op alles wat mooi, kostbaar, goed en zuiver is, en schenkt dit aan de toevlucht. Het surplus en vreugde die uit deze beoefening voortkomen, worden gebruikt om anderen van nut te zijn.
Goeroe Yoga
De Goeroe Yoga meditatie gaat op dezelfde wijze te werk als de 16e Karmapa meditatie, maar is uitgebreider. Men herhaalt bepaalde wensen gericht tot de hele transmissie linie, en vergroot zijn devotie en open staan voor de bron van ontwikkeling. De identificatie met de Lama helpt ons te wereld als almaar meer vreugdevol te ervaren.
Mahakala Invocatie
Deze 5 minuten durende aanroep van de beschermer van de Karma Kagyü linie, die dagelijks wordt gedaan, helpt hindernissen op het pad naar Verlichting te verkleinen. Deze gezongen geleide meditatie is een van de weinige beoefeningen waarin de Tibetaanse taal is gehandhaafd.
8e Karmapa Meditatie
De Goeroe Yoga gericht op de 8e Karmapa is een meditatie voor gevorderden. Na voltooiing van de Basisoefeningen, kan men goedkeuring verkrijgen voor deze beoefening.
Additionele meditatie beoefeningen
Phowa
De Phowa meditatie is een van de Zes Yoga’s van Naropa. In een retraite, leert men meer over het stervensproces aan het einde van het leven en hoe men zich daar het beste op kan voorbereiden. Men beoefent daadwerkelijk die meditatie welke bij het sterven wordt toegepast, en die de cyclus van wedergeboorten beëindigt en de geest bevrijdt.
Liefdevolle Ogen Meditatie
De meditatie op de Boeddha van Mededogen maakt, dat onze liefde, mededogen, medevreugde, en gelijkmoedigheid tegenover alle voelende wezens toeneemt.
Medicijn Boeddha Meditatie
Deze meditatie richt zich vooral op de gezondheid van alle wezens.
Nyoengné
Een 3 dagen durende intensieve meditatie retraite, die ook een dag van niet spreken, eten, dragen van sieraden, etc. bevat. De beoefening doet onze compassie voor alle wezens toenemen.
Helder Licht meditatie
De Helder Licht meditatie, gericht op de 15e Karmapa, verbindt je met de zegen (of kracht) van de linie.
Meditatie op de Boeddha van Grenzeloos Licht
Men dient in een specifieke meditatie 111.111 keer de mantra (de essentie van deze Boeddha) te herhalen, als voorbereiding op de Phowa cursus of retraite.
Meditatie op de Boeddha van Grenzeloos Leven
De Meditatie op de Boeddha van Grenzeloos Leven doet positief karma voor een lang leven toenemen.
Meditatie op Bevrijdster (Tara)
Deze meditatie wordt gebruikt om in contact te komen met de actieve vorm van vrouwelijke wijsheid.
Rol van een boeddhistische leraar
Onze boeddhistisch leraar is tegelijkertijd voorbeeld voor ons, beste vriend, en de onbevreesde spiegel voor onze ontwikkeling.
Hij of zij toont ons onze boeddhanatuur, loodst ons door voor de deur staande ego-spellen heen, en moedigt ons aan het grote potentieel dat ieder van ons bezit te onderzoeken. Zaken als pianospelen of autorijden leren we in ons leven via voorbeeld, en begeleiding door een leraar. Maar, herkennen van de zgn. aard van de geest is veel moeilijker dan het leren van gewone zaken, daarom is een boeddhistisch leraar dan nog belangrijker.
“Wanneer je alles van je Lama geleerd hebt, zijn jouw geest en de zijne één.”
— Kalu Rinpoche
Met name op de Diamantweg, maakt de connectie met een gerealiseerd leraar het mogelijk, dat ervaringen en inzichten op een holistische wijze (als een geheel) worden overgedragen. Voorbeelden hiervan zijn te vinden in de levensbeschrijvingen van meesters in de Kagyü linie. Van Naropa tot Gampopa en de zeventien Karmapa’s, allen claimen dankbaar het doel bereikt te hebben door middel van de zegen van hun Lama’s. Het meest belangrijke en directe onderricht van de Boeddha is op deze wijze bewaard gebleven tot op de dag van vandaag, via instandhouders van de ervaring van vlees en bloed.
Hoe een boeddhistisch leraar te vinden
Wil ik wel kopen wat hij verkoopt?
Als we mediteren op de leraar, worden we zoals hij. Dus in het kort, we kunnen onszelf gewoon vragen of we de kwaliteiten van de leraar willen overnemen. Zouden we zoals hem willen zijn tien jaar verder?
Het pad naar Verlichting is uitgebreid en heeft vele kanten, het is daarom zinnig een leraar proberen te vinden die boeddhistisch onderricht werkelijk kent en zelf reeds inzichten in de aard van de geest heeft tot stand gebracht. Het is de moeite waard enige tijd en gedachten aan het toetsen van de leraar te besteden.
Het is goed om te herinneren dat totdat we bevrijd zijn, we de wereld niet ‘echt’ zien, maar meer de inhoud van onze geest. En, zoals Tibetanen zeggen, het is moeilijk de top van een hogere berg te zien als je voor een lagere staat. Dus, hoe kunnen, als studenten, de kennis en realisatie van een leraar toetsen?
Allereerst, dient hij deel uit te maken van een authentieke linie, en door zijn eigen leraar gemachtigd zijn om onderricht te geven. En als hij behalve kennis ook mededogen bezit, door altijd voor anderen te werken en daarbij belangen van zijn studenten boven die van hemzelf te plaatsen, dan is dit een goede basis. Het is ook erg nuttig de andere studenten te leren kennen. We moeten nagaan of het goed voelt en of we ze op een intermenselijk niveau kunnen accepteren.
Gewone leraren, zoals onze vrienden in het centrum, en de leken Diamantweg leraren die uitleg geven over boeddhisme, kunnen ons informatie verschaffen zonder dat per se een bijzonder nabije band ontstaat. Maar het kiezen van een Lama, een bevrijdde leraar, betekent hem toelaten tot je geest op het meest belangrijke niveau van ‘visie’ (op alles en jezelf). Op de Diamantweg, zien we de leraar niet als een persoon, maar als een spiegel voor ons eigen potentieel, Dus als we eenmaal een goede leraar gekozen hebben, gaat het om hem te zien op het hoogste niveau dat zijn kracht kan houden. Dit bevestigt de bestaande innerlijke rijkdom van onszelf.
“De positie van een boeddhistisch leraar is helemaal niet gecompliceerd. Hij dient gewoon zeggen en doen samen te laten vallen. Het besluit al dan niet een leraar te kiezen, met al zijn kwaliteiten, is dan aan de student om te nemen.”
— Lama Ole Nydahl, The Way Things Are
The 16th Karmapa
His Holiness the 16th Karmapa Rangjung Rigpe Dorje (1924 -1981) was a completely enlightened Buddhist master.
He was the leader of the Karma Kagyu lineage, and was also respected and consulted by high lamas of other lineages. He was given many names expressing this respect, including “King of the Yogis”.
“Although the 16th Karmapa appeared and acted as a human being, his mind was completely open, without any limitation. He knew everything in an instant and without having to think about it.”
– Lama Jigme Rinpoche in Buddhism Today issue 29
The 16th Karmapa was born in Derge province in Eastern Tibet. The previous Karmapa Khakhyab Dorje (1871-1922) left a letter setting forth the circumstances of his next incarnation. On the basis of this letter the authorities of the Tsurphu monastery were able to successfully locate the child. In 1931 the young incarnate was ordained as a novice monk and offered the Karmapa’s ceremonial robes and the Black Hat. Karmapa studied in Tsurphu monastery for four years, deepening his meditative realization of Sutra, Tantra, Mahamudra, and the “Six Yogas of Naropa”. As a boy he displayed an extraordinary natural insight and often told his teachers about his previous incarnations.
At the age of 23 Karmapa received his final ordination, along with the initiations and explanations of the highest Karma Kagyu teachings. In 1959, due to the occupation of Tibet, Karmapa decided to flee his country, realizing that the cause of the Dharma would be served best by escaping the ever-tightening grip of Communist China. Accordingly, accompanied by an entourage of 160 lamas, monks and laymen, Karmapa left Tsurphu monastery, the traditional seat of the Karmapas, and proceeded towards Bhutan. Under Karmapa’s guidance the party was able to take along the most precious statues, ritual items, relics, thangkas and books, which had been preserved at Tsurphu monastery over the centuries.
The ruler of the state of Sikkim in North-Western India offered the Gyalwa Karmapa Rumtek monastery, which was built during the time of Karmapa’s 9th incarnation, Wangchuk Dorje (1556 -1603). Karmapa undertook the construction of a new monastery in Rumtek, which due to the generous help of the Indian government and the ruler of Sikkim, was completed in four years. The new monastery in Rumtek became Karmapa’s official seat outside Tibet and a center of Buddhist study, ritual, and practice.
In 1974 the 16th Karmapa led a party of Karma Kagyu lamas to the West, visiting Europe, America and Canada, and for the first time people in the West had the chance to participate in the Black Hat ceremony, which Karmapa performed on a number of occasions. Invited by his first Western disciples Ole and Hannah Nydahl, Karmapa arrived in Copenhagen, Denmark in December 1974. In November of 1976, Karmapa arrived in New York for a tour through the USA, and in the following year he spent six months on tour in Europe during which he visited Sweden, Denmark, Germany, Holland, France, and the United Kingdom.
In May of 1980, Karmapa again visited the West, stopping for lectures and ceremonies in London, New York, San Francisco, and Boulder, Colorado. H.H. the 16th Gyalwa Karmapa died on November 5th 1981 in a hospital near Chicago.
The 17th Karmapa
Thaye Dorje, His Holiness the 17th Gyalwa Karmapa is the head of the Karma Kagyu lineage of Tibetan Buddhism. He is the spiritual leader of around 900 monasteries, institutions and centers in 68 countries around the world.
Karmapa regularly visits Diamond Way Buddhist centers around the world. He has often given teachings and empowerments at the Europe Center in Germany, the main international meeting point for Diamond Way Buddhists. Lama Ole Nydahl describes Karmapa as being the guarantor for the authenticity of our Karma Kagyu lineage.
Biography
Karmapa was born in Lhasa in May 1983 and was given the name Tenzin Kyentse by his parents. His father is the third Mipham Rinpoche, an important lama of the Nyingma tradition. His mother, Dechen Wangmo, comes from a noble Tibetan family, which traces its roots back to the fabled King Ling Gesar. The family lived in the Bharkhor, a famous area in the center of the Tibetan capital, where pilgrims and locals make devotional circumambulations of the Jokhang Temple. As a small child, Tenzin Khyentse repeatedly stated that he was the Karmapa. At this time, many people were searching for the reincarnation of the 16th Karmapa Rangjung Rigpe Dorje.
The 17th Karmapa (left) with his father Mipham Rinpoche, his mother Dechen Wangmo, and his brother Sönam Tsemo Rinpoche
Recognition
In 1986, based on the instructions of the 16th Karmapa, his own dreams, as well as information and a photo of the young Karmapa given to him by a visitor who had just been to Lhasa, Chobgye Trichen Rinpoche, a lineage holder and highly respected master of the Sakya tradition of Tibetan Buddhism, told Shamar Rinpoche about the child. As the second highest lama of the Karma Kagyu lineage, Shamar Rinpoche is, according to tradition, responsible for finding the Karmapa. Upon receiving this information he asked Lopön Tsechu Rinpoche, a close confidante of the 16th Karmapa, to visit the boy in Lhasa on his behalf. Lopön Tsechu Rinpoche returned with detailed information about the young Tenzin Khyentse and his family and reported that the boy had recognized him at their first meeting. Later, high lamas of the Karma Kagyu lineage went to Tibet to meet the young Karmapa and his family, who had to keep his identity secret.
In early 1991, after doing a meditation retreat, evaluating further information, and conducting traditional tests, Shamar Rinpoche publicly announced during an inauguration of a monastery in Nepal that the new Karmapa lived in Tibet and was to be named Thaye Dorje, meaning “Unlimited Unchanging Buddha Activity”.
In 1994, assisted by Western students, the young Karmapa and his parents fled Tibet and went to India. In the same year, Shamar Rinpoche enthroned him at the Karmapa International Buddhist Institute (KIBI) in New Delhi. Many visitors from around the world attended the ceremony.
The 17th Karmapa with Shamar Rinpoche in KIBI, 1994
Education
Under the guidance of Shamar Rinpoche, Karmapa received a comprehensive education from Topga Rinpoche, Prof. Sempa Dorje, Khenpo Chodrak Rinpoche, the US-American professor of philosophy Harrison Pemberton, and many high lamas and scholars of Tibetan Buddhism.
The aged Chobgye Trichen Rinpoche, holder of the Norpa-Sakya tradition, who had first told Shamar Rinpoche about the boy in Tibet, traveled from his seat in Nepal to the Dhagpo Kagyu Ling monastery in France, which had been built by Gendun Rinpoche, in order to give Karmapa rare transmissions and empowerments over a period of several months.
The 17th Karmapa, Chobgye Trichen Rinpoche and Shamar Rinpoche
In the USA, Karmapa later met Luding Kenchen Rinpoche, the holder of the Sharpa Sakya tradition of Tibetan Buddhism, and received important transmissions that actually belonged to the Karma Kagyu tradition and had been held and protected by the Sakya school for several generations.
Luding Kenchen Rinpoche, the 17th Karmapa, and Sakya Trizin Rinpoche
The high Nyingma and Sakya master Pewar Rinpoche gave Karmapa the complete transmission of the Dam Ngag Dzo, the biggest collection of empowerments of the eight most important schools of Tibetan Buddhism.
The 17th Karmapa and Pewar Rinpoche
Teaching and traveling activities
Since 1999, Karmapa has regularly travelled to South Asia as well as Europe, Russia and North America. During his first visit to Europe he was accompanied by Lopön Tsechu Rinpoche. At the opening event in January 2000, Karmapa was welcomed in Düsseldorf by 6,000 students from the centers founded by Lama Ole Nydahl.
The 17th Karmapa in Dusseldorf in 2000
The 17th Karmapa has met many high religious and political officials around the world, including:
- H.H. Sakya Trizin, the highest lama of the Sakya lineage
- The King of Butan, Jigme Wangchuk
- The Hambo Lama Damba Ayusheeyev, head of the Buryat Buddhists of Russia
- Dilgo Khyentse Yangsi Rinpoche, high lama of the Nyingma lineage and incarnation of H.H. Dilgo Khyentse Rinpoche
- Drikung Chetsang Rinpoche, head of the Drikung Kagyu lineage
- Former Indian Minister of Information Shri S. Jaipal Reddy
The 17th Karmapa with, from top left: the King of Bhutan Jigme Wangchuk, Drikung Chetsang Rinpoche, Hambo Lama Damba Ayusheeyev, Dilgo Khyentse Yangsi Rinpoche
In India, Karmapa is a regular guest of honour and teacher at events of the so called Neo Buddhists, a community of today about 20 million people, which emerged from the emancipation movement of the former “Untouchables”, who hold the Karmapa in very high esteem.
The 17th Karmapa in India
In Bodh Gaya, North India’s most important place of pilgrimage, Karmapa regularly leads the annual prayers of the Kagyu Monlam with thousands of participants from throughout the Himalayas.
The 17th Karmapa leading ceremonies at the Kagyu Monlam in Bodh Gaya
On the basis of Buddhist principles, Karmapa follows his vision of peace based on Inner Wealth, a limitless source of compassion and wisdom. He also supports charitable projects like the “Karmapa Healthcare Project” which sends volunteer Western doctors to remote areas of the Himalayas to treat monks and nuns and to train aspiring medical professionals.
Today the Karmapa lives in New Delhi, India. He is the chief patron of the Karmapa International Buddhist Society (KIBS), where students from East and West can achieve a Bachelor of Arts in Buddhist Studies at the Karmapa International Buddhist Institute.
The Karmapa International Buddhist Institute in New Delhi
In 2012, Karmapa named Lama Jigme Rinpoche his general secretary. Lama Jigme Rinpoche received his education from the 16th Karmapa, who in the 1970s made him his representative in Europe. Jigme Rinpoche has authored numerous publications and is a highly esteemed teacher and a spiritual advisor to Diamond Way Buddhism. He lives in Dhagpo Kagyu Ling in southern France.
The 17th Karmapa and Lama Jigme Rinpoche
In June 2014 Karmapa traveled to Germany to return the body of his main teacher, Shamar Rinpoche, who had unexpectedly passed away in Renchen Ulm, to Asia. Shamar Rinpoche’s body was cremated in Kathmandu. The ceremony was led by Karmapa and attended by many Tibetan and Bhutanese Buddhist masters. The 17th Karmapa is now responsible for finding the reincarnation, the 15th Shamarpa, and passing on the Karma Kagyu transmissions to him.
Shamar Rinpoche
In the spiritual hierarchy of the Karma Kagyu school, the Shamarpa is second only to the Karmapa.
He is the emanation of Amitabha, the Buddha of Limitless Light: a living example of the appearance of Amitabha in our world in the form of a Mahabodhisattva.
The Tibetan title of Shamar means “the lama of the ruby-red crown”, named after the replica of the Karmapa’s own crown which he bestowed on the Shamarpa. The successive incarnations of the Shamarpas are also known as the “Red Hat Karmapas”. The 4th Karmapa affirmed to the 2nd Shamarpa:
“You are the one manifestation, while I am the other. Therefore, the responsibility to maintain the continuity of the teachings of the Kagyu lineage rests equally on you as it does on me.”
In the Bhadrakalpa Sutra, Buddha Shakyamuni prophesized; “in future, a Mahabodhisattva with a ruby-red crown shall come to the suffering multitude, leading them out of their cyclic bewilderment and misery.” In the Shamarpa, the Buddha’s prediction was fulfilled. The activity of the Shamarpas as a successive incarnation line has been to preserve the entirety of the Buddha’s legacy, especially the teachings coming from the great Indian mahasiddhas and Tibetan masters. Over centuries in the Kagyu lineage, the Karmapas and Shamarpas have reciprocally recognized each other, their relationship being that of a master and disciple.
Birth and early life
The 14th Shamarpa was born on the 27th October, 1952 in the Kingdom of Derge, Eastern Tibet. In 1956 he travelled with his brother, Jigme Rinpoche, to Tsurphu Monastery, the main seat of the Karmapas, where they stayed for two years.
In the summer of 1956, at four years old, he revealed his identity as the Shamarpa by recognizing old monks from Yangpochen monastery, the ancestral seat of the Shamarpas. Later that year, the 16th Karmapa and his entourage, including Shamar Rinpoche and Jigme Rinpoche, travelled to Bodh Gaya, India where they had been invited to participate in the 2,500th Buddha Jayanthi celebrations.
Having travelled for several months in India and Nepal, they returned to Tibet, visiting Yangpochen monastery on the way. It was the first time in this incarnation that Shamar Rinpoche had set foot there. The monastery had been converted to the Gelugpa sect during the time of the Tibetan Government’s ban on the institution of the Shamarpas. The statues of the former Shamarpa incarnations remained, however it is said that their red hats had been replaced with yellow ones. Pointing to the statues, the young Shamar Rinpoche exclaimed, “This is me,” and placed on his head a red hat that had rested in the lap of one of the statues.
The institution of the Shamarpas
On the 16th Karmapa’s request, the 14th Dalai Lama had informally agreed to reinstitute the Shamarpa, and in 1958 in Tsurphu, the 16th Karmapa privately enthroned him. Known at that time only as “Dorje Rinpoche”, his identity still had to be concealed.
After the Communist Chinese invasion of Tibet in 1959, Shamar Rinpoche joined the Karmapa on his flight into exile, first crossing into Bhutan and then settling in the Kingdom of Sikkim at the invitation of the Chogyal. From the beginning of the 1960s, Shamar Rinpoche started his education and training at the old Rumtek Monastery established in the time of the 9th Karmapa. In the following years he received the complete teachings and transmissions of the Karma Kagyu school from the 16th Karmapa.
1964 marked the official lifting of the ban on the Shamarpa institution by the Tibetan Government in Exile. Shamar Rinpoche was officially enthroned and placed by the 16th Karmapa as a lineage holder on the highest position after himself. The 16th Karmapa considered the reinstatement of the Shamarpas after a ban of 170 years to be one of his main achievements.
In the same way, following the death of the 16th Karmapa in 1981, Shamar Rinpoche stood as a single figure – for truth and against the overwhelming political might of great nations, to find the genuine incarnation of the 16th Karmapa and preserve the authentic Karma Kagyu lineage. In the same way, in conformity with the spiritual traditions of the lineage, he formally recognized Trinley Thaye Dorje as the 17th Karmapa, enthroning him in the Karmapa International Buddhist Institute (KIBI) in New Delhi in 1994. In the following years, he returned to Karmapa the entirety of the lineage transmission, fully training and empowering him.
Rinpoche’s passing
Upon the tragic news of His master’s passing, His Holiness Karmapa Thaye Dorje, writing from KIBI, evoked the Buddha’s core teaching on impermanence, but also proclaimed that while Shamar Rinpoche’s physical manifestation has left this world, his role as a teacher continues, and his aspirations and blessings will remain forever.
In the immediate aftermath of his death, sincere messages of condolence for Shamar Rinpoche’s students and family, particularly for his brother Jigme Rinpoche, streamed forth from many eminent Buddhist figures with whom Shamar Rinpoche held a close bond. From Nepal, the lamas of Ka Nying Shedrup Ling monastery, led by Chokyi Nyima Rinpoche, echoed the feelings of countless Dharma practitioners everywhere: “It is as though the blackness of night has suddenly swallowed up our world.”
On the direction of Karmapa Thaye Dorje, hundreds of Karma Kagyu centres and monasteries worldwide commenced the practice of Amitabha, the Buddha of Limitless Light. Lama Ole Nydahl addressed his students and friends in Diamond Way Buddhist Centres worldwide:
“We just had the deep loss of HH Kunzig Shamar Rinpoche from this world. However, as a Bodhisattva of unique qualities—both during and between his incarnations—he offers indestructible opportunities for many to absorb aspects of his immense blessing and insight. Therefore: till we have the chance of meeting him in an incarnate situation again, let us remember him while invoking the Buddha of Limitless Light: OM AMI DEWA HRIH. He was truly a unique teacher and great example.”
Rinpoche had recently been visiting Europe to teach in numerous Buddhist centres in the Karma Kagyu Dharma family, including Dhagpo Kagyu Ling in Dordogne, France (the main European seat of the Karmapa), Kagyu Ling in Manchester, UK (the main centre of the Dechen Community), the Beaufoy Institutein London, which would become the final Diamond Way Buddhist Centre he would visit in this incarnation, and finally Renchen Ulm, the European Headquarters of his own network of Bodhi Path centres, which he had worked to establish since the mid-1990s.
The Kagyu Crisis
On the 13th of August, 2010, Shamar Rinpoche met His Holiness the Dalai Lama for a detailed exchange of views regarding the ongoing Karmapa controversy and its possible solution.
Shamar Rinpoche was perhaps most widely known for the role he played in the crisis that engulfed the Karma Kagyu lineage following the death of the 16th Karmapa, a role that earned him both immense gratitude and bitter condemnation. He protected the Karma Kagyu tradition and his students in ways many cannot even comprehend, freeing them from sectarian hegemony and the mire of Sino-Tibetan geopolitics. And in doing so, he triumphed over unimaginable adversity.
For a Tibetan Rinpoche he was very unusual: he was not a man of compromises. He refused to play games or tolerate manipulation. Unafraid to challenge anybody if he felt it correct, he stood without concern for his own reputation or any personal agenda. Honesty, courage, and absolute fearlessness defined his personality; stable like a rock, unwavering in commitment to his ideas, and unchangeable no matter how big the obstacle, always continuing and always looking ahead.
Being fully aware of his position as Shamarpa, he never fell into pride or arrogance, combining his gravitas with humility. Possessing a natural gentleness and compassion, he could also be bold and direct in his communication, especially when it came to the complex matters of the Kagyu crisis. This was encapsulated in his 2006 open letter to Professor Robert Thurman, who had ventured into the problems of the Karma Kagyu school. In the letter, Rinpoche coined the term “package believers” to refer to Buddhists who fail to examine the details of situations and fall prey to fanaticism. In reference to “proof” presented to the Tibetan Government in Exile regarding the recognition of the 17th Karmapa, Shamar Rinpoche explained:
“There exists no tradition of asking for proof of such types of recognition. This is because the process is beyond what people can perceive with their normal senses. So I myself, being a Shamarpa, I am the proof of the authority to recognize Karmapa according to the traditions of the Karma Kagyu lineage.”
It is true that, in conformity with his role as the lineage holder he had no choice other than to devote his life to defending the embattled Karma Kagyu tradition, but he was much more than that role or that institution. Regarding tulkus, Shamar Rinpoche had stated:
“Since every incarnation is a new life, credit from great deeds in the past is not transferred automatically to each new incarnation… Greatness must be earned anew in each life.”
Shamar Rinpoche’s activity
Beneath the Red Crown there was indeed a great man. Far beyond his responsibility in the Karmapa crisis and his formal status in the Karma Kagyu school, he was an exceptionally realized lama, but was also able to display his activity on so many worldly levels.
Shamar Rinpoche was a great humanist and philanthropist. His book “Creating a Transparent Democracy,” which lays out a framework for establishing a genuine democratic system of governance that promotes the welfare and prosperity of a population, was written from the motivation that someone might use its ideas to help a small country like Nepal. Rinpoche was not concerned with politics per se, but generally in the happiness and well-being of humankind at individual and societal levels.
Shamar Rinpoche really could be called a genius. His love of learning and constantly inquisitive mind endowed him with exceptional knowledge of the world. He was hugely respectful to academics and those who studied. His ability to explore, deeply analyze and reflect on everything, from culture, science, physics, history, and politics, combined with his deep intelligence, enabled him to connect all information he gathered in life to arrive at very particular, individual conclusions. His interest in all outer disciplines and inner emotional phenomena gave him great insight into the universe and people.
Rinpoche’s concern for the happiness of others was not limited to humans, but also towards animals and the planet itself. He founded the Infinite Compassion Foundation to promote the humane treatment of animals raised for consumption of meat and other products such that they will not be forced to live and die in brutal conditions. Seeing animals caged in unpleasant conditions would move him to personally intervene to improve their conditions, and feeling the power of his compassion, sick animals in the wild would intuitively come to him for help.
Shamar Rinpoche’s passing is such a tremendous loss, not only to his students but also to history. With Rinpoche’s departure, a great part of the Himalayas’ history has ended. Without a doubt, he was one of the main actors and most influential figures in the Himalayas in the 20th and early 21st centuries.
As a member of the noble Athub family, from an early age Shamar Rinpoche had intimate access to the 16th Karmapa as well as the highest religious and political dignitaries of the Himalayas, including the Royal Family of Bhutan. Nobody held the same insight into the 16th Karmapa, his connections and the roles that different lamas played in the times of exile. Rinpoche’s extraordinary memory, combined with an encyclopaedic understanding of the history of the Himalayas in this period was unparalleled, because he experienced it all first-hand; it happened with his participation. In common with the great Lopön Tsechu Rinpoche, who was his close friend and confidante, Shamar Rinpoche’s immersion in Himalayan culture, history, and its network of social relationships provided him with the skill to link together and decode all apparent messages to reveal the meaning behind them.
Shamar Rinpoche was like a treasure chest, always able to surprise with something totally new and outstanding. Although he would not talk about it, he was also a very talented artist. He could draw beautifully and was able to play the flute very well.
Projects and teachings
Shamar Rinpoche took over the spiritual responsibility for the project to build the largest stupa in Europe. Incepted by Lopön Tsechu Rinpoche and constructed in cooperation with the Spanish local government, it stands at 33 meters tall in Benalmadena on the southern Spanish coast. After Lopön Tsechu Rinpoche’s passing, Shamar Rinpoche saw the project to its completion, inaugurating the stupa in 2003 together with Lama Ole Nydahl, representatives of the Bhutanese Royal Family and government, and Spanish local authorities.
As a teacher of Dharma, Shamar Rinpoche was a fountain of knowledge and practice. His vision of Buddhism was vast and non-sectarian; he chose as his main emphases Mind Training (lojong), Mahamudra, Calm-Abiding meditation and classical Buddhist philosophy. He sought out and received the transmissions of Calm-Abiding and Insight meditation from the masters of all Tibetan lineages. His teachings were most often associated with Mahamudra, which he expounded with unsurpassed mastery. His approach to Dharma was precise and scientific, and he practiced exactly in the way he taught: setting an example of not simply believing, but analysing and testing the validity of the teachings for oneself.
On top of this, the immense power of his blessing could be experienced particularly through the initiations he gave, for example into Amitabha, the Buddha of Limitless Light, whom he would manifest unmistakably in person, introducing to his fortunate students the timeless radiance of his realization. Even in such settings Shamar Rinpoche’s non-sectarianism was evident, for example during the unique and profoundly concept-breaking Guru Yoga initiation of the Third Karmapa, given in the Europe Center in 2009. The transmission belonged to a Nyingma Terma, which he had received from Dilgo Khyentse Rinpoche at the age of 15, and it was the first time he had passed it on in this life.
Connection to Hannah and Lama Ole Nydahl
Shamar Rinpoche’s bond with Hannah and Lama Ole Nydahl was deep and abiding from the time he transmitted the Bodhisattva Promise to them in 1970. In a public teaching in Kassel in 2006, Shamar Rinpoche said of them:
“In 1973 the 16th Karmapa ordered Ole Nydahl and Hannah to teach, and predicted that they would be very successful in spreading the Buddha’s teachings in the West… They kept their samaya without any doubt, following and fulfilling Karmapa’s wish.”
Over the following years, Hannah in particular through her work as a translator and bridge between the East and West, became one of Rinpoche’s closest and most trusted disciples.
In the darkest times of the Kagyu Crisis in 1994, it was the unbreakable bond of trust between Shamar Rinpoche, Hannah and Lama Ole, and their effective cooperation that led to the 17th Karmapa Thaye Dorje and his family being brought out of Chinese-occupied Tibet, surmounting perilous obstacles to arrive safely in the free world.
In 2007 in the last days of Hannah’s life, when she had been diagnosed with terminal cancer, Shamar Rinpoche flew to Copenhagen specifically to say his last farewell to Hannah and give her his final teachings before she passed away.
Last teaching
Of the many wonderful qualities Shamar Rinpoche manifested, one of the most touching was his love of the beauty of nature. In particular he loved to be in the surroundings of his Bodhi Path centre in Virginia, USA, and especially the picturesque and peaceful environment of Renchen Ulm, Germany. It was here he chose to be at the end of his life, and where His Holiness Karmapa Trinley Thaye Dorje, Lama Ole Nydahl, many high Rinpoches and lamas of the Karma Kagyu school, and Shamar Rinpoche’s students from all over the world came to pay their last respects and make wishes for his swift return.
Shamar Rinpoche was a truth-holder, beyond any manipulation, and as such he could know everything. In full consciousness, with clarity and foresight, in the final teaching before his passing, he said: “You don’t have to be afraid of death if you know how to practice in death.” Of his great deeds and projects too numerous to mention, the final ones were left by Rinpoche to his disciples to finish.
When it is said that Shamarpa is an emanation of Amitabha, it should not be misunderstood to mean that he is a meditator who, life after life, performs great achievements on the way to enlightenment. It is by the Shamarpa’s own choice that he appeared, and by his own nature that he is reabsorbed into his own pure land of Dewachen, which he himself created. Shamar Rinpoche’s unique manifested qualities will be missed. In such degenerate times, we are rare and blessed to have met them, and to have understood for ourselves just how vast they were.
Footnote:
Like all previous Shamarpas, his next manifestation will be authenticated in accordance with the principle of reciprocal recognition, by the Karmapa that he himself recognised, i.e. Karmapa Trinley Thaye Dorje. In the same way as the Shamarpa’s recognition of Karmapa Trinley Thaye Dorje, this process will proceed as an internal, spiritual matter within the authentic Karma Kagyu lineage. As such, it will be not influenced by third parties seeking to bring forth a candidate for political objectives.
Lopön Tsechu Rinpoche
A key figure for Buddhism in Nepal, Lopön Tsechu Rinpoche had a huge influence in the West. He oversaw the construction of the largest Buddhist stupa in the West, and gave many teachings.
Lopön Tsechu Rinpoche was born in the Kingdom of Bhutan in 1918. When he was 13 years old, he left Bhutan to study and practice under the spiritual guidance of his uncle Lama Sherab Dorje in Nepal.
There he received full dharma training and meditated under severe conditions in the caves of Milarepa and in the holy places of Guru Rinpoche.
In 1944, Rinpoche met H.H. the 16th Gyalwa Karmapa, who became one of his most important masters.
In the years to follow, Lopön Tsechu Rinpoche became the key figure for dharma practitioners in Nepal, with his main monastery located in Kathmandu. In 1987, he visited Europe for the first time at the invitation of his first Western students Lama Ole Nydahl and his wife Hannah.
After that time he traveled extensively throughout Europe, the Americas, and Australia giving teachings and countless initiations. He completed the building of a Kalachakra Stupa in Spain and more than 16 other stupas in Europe and Asia. Lopön Tchechu Rinpoche’s last project, the Enlightenment Stupa in Benalmadena, Spain, is the crown jewel of his life’s work.
Rinpoche passed away on June 10th 2003 at the age of 85, four months before the inauguration of this magnificent project. The immense power of his compassion is felt by people of every background and brings benefit to all beings.
Lama Ole Nydahl
Lama Ole Nydahl is one of the few fully qualified Western Buddhist lamas in the Karma Kagyu lineage.
Since being asked by the leader of the Karma Kagyu school, the 16th Karmapa, in 1972 to offer Buddhism to those who were interested in the West, he has been doing so constantly in spiritually free countries all around the world.
Lama Ole specializes in teaching Mahamudra, the “Great Seal”, in which a realized teacher can give an experience of the limitless nature of mind to the student, as well as the transmission of Phowa, “Conscious Dying”, a rare, centuries-old meditation practice. In his teachings, Lama Ole stresses combining lay Buddhist practice with independent thinking and the maturity that comes from life experience, as well as the importance of taking care of society, especially freedom of speech and women’s rights.
To meet Lama Ole, you can check his teaching schedule and see when he is teaching in your country.
Biography of Lama Ole Nydahl
Ole Nydahl was born on March 19, 1941 north of Copenhagen, where he also grew up. He studied Philosophy, English and German in Copenhagen, Tubingen, Munich, and in the USA. He and his wife Hannah first encountered Buddhism on their honeymoon in 1968. While in Kathmandu, Nepal, they met Lopön Tsechu Rinpoche, one of the most important Buddhist teachers of the Himalayas.
In 1969, Hannah and Ole Nydahl met the 16th Karmapa Rangjung Rigpe Dorje, the head of the Karma Kagyu school, and became his first Western students. They received the most important empowerments and teachings of the Karma Kagyu lineage from the 16th Karmapa himself and other Karma Kagyu masters such as Kalu Rinpoche, as well as empowerments of other Tibetan Buddhist schools. In 1972, the 16th Karmapa asked Ole and Hannah Nydahl to bring the teachings of the Karma Kagyu lineage to the West and build Buddhist centres in his name.
Lama Ole and Hannah founded Buddhist centers first in Austria (Graz), Norway, Sweden, and Denmark (Copenhagen). Up to the present day, Lama Ole has founded 652 centers around the world on behalf of his teacher. He travels the globe twice a year to teach and visit his students. Everywhere he goes he gives teachings and Buddhist refuge — the ceremony by which one becomes a Buddhist — as well as the Bodhisattva Promise, the inner commitment to dedicate one’s life to benefit others, with the ultimate goal of the enlightenment of all beings.
From 1973 on, Lama Ole Nydahl and his wife Hannah organized tours and lectures of the highest Tibetan Buddhist teachers through Europe and later on also to North and South America, Russia and Australia. As well as the 16th Karmapa, they invited and translated for Shamar Rinpoche, Jamgön Kongtrul Rinpoche, Gyaltsab Rinpoche, Beru Khyentse Rinpoche, Kalu Rinpoche, Topga Rinpoche, Tenga Rinpoche, Bokar Rinpoche, Lopön Tsechu Rinpoche, Trungpa Rinpoche, and Ayang Rinpoche. The 16th Karmapa died in 1981, and his rebirth, Thaye Dorje, His Holiness the 17th Gyalwa Karmapa, was recognized and enthroned by Shamar Rinpoche, the second highest lama of the Karma Kagyu.
In 1987 Lama Ole Nydahl also started teaching the practice of Phowa at the request of Shamar Rinpoche. Lama Ole Nydahl has given this “Meditation of conscious dying” to more than 75,000 students around the world and is a recognized Phowa master.
The only time he suspended his teaching activity for some months was in the summer of 2003 after a near-fatal parachuting accident.
Lama Ole is the author of several books including The Way Things Are; Entering the Diamond Way; Mahamudra; Riding the Tiger (all from Blue Dolphin Publishing, USA); and The Great Seal (Fire Wheel Publishing, USA). The entire intellectual property of Lama Ole and Hannah Nydahl is held by the Diamond Way Buddhism Foundation.
Hannah Nydahl passed away from cancer in 2007. Her amazing life, and the story of how she and Lama Ole brought lay Karma Kagyu Buddhism to the West, is now an award-winning film: “Hannah: Buddhism’s Untold Story“.
One of her last acts in this life was to sign a contract to purchase the Europe Center, a beautiful site in the Bavarian Alps which is now the main international meeting-place for Diamond Way Buddhism was bought. In 2009, at the second international Summer Course, the 17th Karmapa came to the Europe Center to give teachings and Lama Ole ceremonially presented the more than 600 Buddhist centers of the Diamond Way to him.
In 2012, Lama Ole took part in the Kagyu Monlam, the annual gathering of the highest Karma Kagyu lamas at Bodh Gaya, the place where the historical Buddha attained enlightenment. Having been given a place of honour, Lama Ole was surprised by a gift from Karmapa of a traditional silk brocade robe to thank him for his 40 years of activity for Buddhism.
In 2014, Lama Ole married Alexandra Munoz Barboza, a yoga teacher from Venezuela, at the Copenhagen Buddhist Center.
On June 13, 2015 Lama Ole Nydahl received the award for dialogue, coexistence and peace of the UNESCO Association for Intercultural and Interreligious Dialogue in Malaga (Spain).
“Our mind is indestructible space. Look inside and you will become rich. What is looking through your eyes right now – find that.
It’s beyond birth and death. It’s beyond any kind of danger or possibility of being lost. It’s the source of all perfection and all joy in the world. Look inside. See what is aware now.”
– Lama Ole Nydahl, Malaga, 2015
If you would like to learn more about Lama Ole, please see his official website, lama-ole-nydahl.org.
Jigme Rinpoche
Lama Jigme Rinpoche was born into the family of H.H. the 16th Gyalwa Karmapa, as the brother of Kunzig Shamar Rinpoche. He received extensive teachings from the 16th Karmapa, who during his first visit in the West left him there as his representative. Since that time, Jigme Rinpoche has been guiding Karmapa’s seat in Europe, Dhagpo Kagyu Ling in France.
Besides his organizational skills, he is highly respected as a lama. Many have benefited from his profound knowledge, his understanding of Western lifestyle, and his practical wisdom, warmth, and humor.
Sherab Gyaltsen Rinpoche
Sherab Gyaltsen Rinpoche, a highly respected lama of the Kagyu lineage, is a “Maniwa’, a title given to masters of the Chenrezig practice who have accomplished at least a billion Om Mani Peme Hung mantras.
Rinpoche was ordained in Rumtek by the 16th Karmapa, Rangjung Rigpe Dorje. An exceptionally gifted student, he mastered all aspects of traditional Buddhist study, from the sutras and tantras to rituals and music to the sciences, art and composition.
Among his many activities, Rinpoche is a retreat master of the three-year retreat center in Pharping, he has built and oversees a monastery of a hundred nuns west of Kathmandu, and plans to build a monks’ monastery east of the capital are moving along.
Several times a year Rinpoche leads thousands of practitioners in the practices of Nyung-ne and Chenrezig at his Nyeshang monastery in Swayambhu. Over fifteen billion Chenrezig mantras have been accumulated over the years. Rinpoche’s teaching style is deep, direct and accesible.
His teachings, peppered with practical advice, stories and warm humor, leave a lasting impression on all who are fortunate enough to hear them.
Hannah Nydahl
Hannah Nydahl was a student of H.H. the 16th Karmapa Rangjung Rigpe Dorje, the great Lopön Tsechu Rinpoche, and many other teachers. Together with her husband Lama Ole, she helped to bring the authentic teachings of the Karma Kagyu to the West.
She was the travelling companion, translator, and friend to many high lamas including Shamar Rinpoche, Jamgön Kongtrul Rinpoche, Lama Jigme Rinpoche, and others Hannah passed away on 1st April, 2007, after a six-month fight with cancer.
Her life story has been made into an award-winning film, “Hannah: Buddhism’s Untold Journey”. See news about the Hannah film and watch the trailer.
Here are some photos of Hannah Nydahl: http://www.lamaolenydahl.de/hannah/Fotos.html
The Western Diamond Way Buddhist teachers
Lama Ole Nydahl travels around the world every year, but cannot be everywhere. He has empowered many of his close students to teach on his behalf. Between them they cover every country where there are Diamond Way centers, giving public lectures about Diamond Way Buddhist topics.